Thema 2: Herinneringen
“Wij maken ruimte voor verhalen die gehoord moeten worden! Dit is een verzamelplek voor jouw persoonlijke verhaal, herinneringen en/of creatieve uitingen over de moeilijke momenten van het leven.”
Deel hier jouw specifieke herinneringen of momenten die jou zijn bijgebleven. Dit kan van alles zijn. Misschien is het een herinnering van jou alleen. Of juist een herinnering met iemand. Vat ze samen in één zin en deel jouw ervaring.
Praktisch, hoe werkt het?
Alles is anoniem! Schrijf hieronder in de comments jouw verhaal. Als je klaar bent druk op post comment. Na een korte check op jouw anonieme post komt jouw verhaal anoniem binnen 24 uur op de website. Jouw toevoeging kan andere weer helpen om zich gehoord en begrepen te voelen. Dank je wel voor jouw bijdrage!
Andere thema’s
Introductie: Deel jouw verhaal
Thema 1: True Stories
Thema 3: Creative Uitingen
Wil je toch meer contact of ondersteuning?
Wat er ook is, er is altijd hulp voor jou beschikbaar. Kijk in de linkjes hieronder waar je terecht kan.
Denk je aan zelfmoord? Neem contact op met 113.nl. Dit is de nationale hulplijn.
Wil je lokale ondersteuning in Hoorn? Ga naar 1punthoorn.
Ben je opzoek naar lokale connecties? Kijk bij Stichting Netwerk.
Ben je onder de 25 jaar en wil je contact in Hoorn? Kijk op 0229 Jongeren of Jongerencentra Stichting Netwerk.
22 Replies to “Thema 2: Herinneringen”
Wandelen helpt mij. Gewoon de ene voet voor de andere, in de natuur, je blik en gedachten op andere dingen richten.
Ik heb tijd en ruimte nodig om mezelf opnieuw te ontdekken.
Ik moet accepteren dat er betere en mindere dagen zijn.
Een heerlijke duik nemen kan zoveel goeds doen.
Mijn oma is een half jaar geleden overleden maar ik hoor haar nog steeds in mijn hart.
I’m just looking for a place to sleep.
Every morning there is a battle in me, will the good part or the bad part win today?
Bijna 3 jaar dat we je missen, de pijn en het gemis lijkt steeds erger te worden.
Een ouder hoort zijn kind niet te overleven! Om met je eigen woorden te spreken:
GONE BUT NOT FORGOTTEN.
Love ya
Ik herinner me nog het precieze steenpatroon op het station nadat ik mijn moeder naar een psychiatrische kliniek heb moeten brengen.
I’ll always remember the call that I received that evening in September. “You’re papa is dead”… Every time my family calls there is that instant of fear, that little tremor that comes in my body and mind. Every single time from then.
We hadden je zo graag niet onder zien gaan.
Tijd heelt niet. Hoe zou je leven er nu uit gezien hebben?
Hoe dan? Dat is wat altijd een raag blijft. Waar nooit een antwoord op komt.
Ik had zo graag meer voor jullie willen doen.
Ik hoop dat deze keuze je de rust heeft gegeven die je nodig had, die je hebt verdient.
Maak ze gek daarboven ouwe reus!
Je zit voor altijd in mijn hart!
5 jaar geleden mijn zoon, wat wordt je gemist. 3 jaar geleden hebben we mijn dochter in liefde laten gaan. Je kon niet meer verder, je was helemaal op.
Ik wil niet kijken, maar ik kijk altijd weer als ik langs loop.
Zou het leven zonder hem hetzelfde zijn?
Zou ze better in deze opvang zitten of in de andere? Ik wil zo graag de juiste keuze maken om haar te helpen.
Iedere keer als mijn telefoon voel trillen gaat er een golf van angst door me heen.